Hayat tekrar eder bazen,
Yıllar sonra oyunlar oynadığın sokağı gezmek,
Sancağı devrettiğin çocukların oyunlarını seyretmek,
Oturduğun evi bulabilmek...
Koştuğu bahçede yıllar sonra da koşabilir mi insan?
Attığı adımları aynı yerlere basarak tekrar atabilir mi?
Kaybettiği oyuncağını yıllar sonra bulmuş gibi esrik bir hasretle,
O anın kokusunu ölünceye kadar ciğerinde tutabilir mi?
Yoksa sadece o lahza içinde mi geçer tüm bunlar.
Yol uzadıkça daha da yakınlaştım çocukluğuma,
Kendimi ilk hatırladığım, kaçtığım o yer burası...
Kimden kaçtığım mühim değildi,
Nasıl olsa yakalayamamıştı oda.
Sana koştuğum gibi kaçmıştım ondanda.
Kayıt Tarihi : 19.12.2015 22:25:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Emre Yükselen](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/12/19/kacamak-46.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!