Kaçamadım... Şiiri - Selim Abdülkadir Gö ...

KAÇAMADIM...

Yine soğuk, yalnız ve çaresiz bir gece
Uyku tutmayan gözlerimle boğuşurken
Yine sen geldin aklıma
Uyku hepten gitti seninle

Terk etmiştim oysa seni
Ve en kararlı terk edişimdi...
Öyle ya dört kez geçmiştim kapından
Ve bir kez olsun dönüp bakmamıştım ardından

Bakamamıştım...

Güz yaprakları vardı ya kapında
Hani bunlar en sevdiklerim dediğin
İşte onlara baktım bir kez
Yoktular...

Sonbahardan geriye kalan
Son umutlarımı da bağladığım
Güz yapraklarıda dayanamadıysa eğer rüzgarına
Ve eğer beni hiç üşütmeyen bu mevsim artık üşütüyorsa..

Boğazımda düğümlenen hıçkırıklar
Eğer omzunda sonlanmıyor
Ve eğer sözlerim gözlerine değmiyorsa
Bu kış gerçekten yaman geçeceğe benzer

Varlığımla akıttığın gözyaşların
Yanaklarını üşütmesin istemiştim oysa
Son kez ağla ve hazan yaprakları
Son kez dinlesin seni dilemiştim

Şimdi, gözyaşların akarken ruhuma
Ve sevda dediğimiz masal
Tüm hakikatiyle dururken karşımda
Olmadı... Yapamadım... Bakamadım...

Seni öylesine kaybetmişken bende
Ruhunla bütünleşmişken bedenim
Ve her an gözümdeyken gözlerin
Kaçamadım...