Kaçak Gözlüm Şiiri - Nuri Özdemir

Yol kokan trenler rayında dinlerken geceyi,
Ben rüzgarsız kalmış kırlarda bulutsuzum.
İstasyonlarda kaç şair kaç ayrılığa bilet keser bilmez gece. Ne de olsa güne umut yazar insanoğlu.

Yalnız bir yolcuydun.
Şimdi yangın dudakların beni yakar bir şarkıyla.
Bana hasret çizgisi dolu sayfann satır aralarında hicranlaşırım.
Ne de olsa hicranı var her aşkın.

Çiğ vakti sabahın ve sana kalmışlığın tortusu var kadehin dibinde.
Gölgeme emanet ışıklar parlatır kaçak gözlerin.
Dışarda bahar uyanıyor ben hala seni gördüğüm istasyondayım.
Yalnız yolcum,kaçak gözlüm,gök mavişim yalnız mısın? .
Eski bir vagonda ağlar mısın bana? .

Gözlerin kaçak ama gözyaşların da gözlerinden kaçak.
Ağlama,gece varacak sabaha elbet bir istasyonda.
NE DE OLSA BECEREMEZ RAYLAR GÜNEŞTEN KAÇMAYI.
SEN BENİ HİÇBİR ŞEY GİBİ.HİÇ BİR ŞEY KADAR SEVME.
BENİ SEN GİBİ SEV KAÇAK GÖZLÜM.

NE DE OLSA BEN DE SENSİZ İSTASYONLARIN YALNIZ YOLCUSUYUM...