Kaçacak DELİK Yok!..
Doksandokuz-99-hiç DERS olmadı;
Yer yarıldı yerinden,
Altı Şubat 23 Maraş,
Dünya sarsıldı taa DERİNDEN!..
Ölüme kurulmuştu saatler;
Zaman DÜŞMANDI, O ZAMAN,
ACININ TARİFİ-Çaresi yoktu,
Deprem vermiyordu AMAN!..
KIYAMET üst üste vurdu;
Onbir il ve bütün yurdu,
ŞOK edici tuzaklar kurdu,
KAÇACAK hiçbir DELİK Yok!..
Deprem onbir 11-ili değil;
Seksenbeş milyonu vurdu
İndi CAN EVİMİZE ansızın,
Salladı her yeri, kapladı yurdu!.
Kapkaranlık bir geceydi;
Tam sabaha karşı
Yarab o SES, o patlama neydi,
Titretti bütün arşı!..
KOMAdaydık, UYANmadık Heyhat;
Uyandığımızda CEHENNEMDİ!
Melekler koştu, yerden-gökten,
Bebeklerin KANATLARIna BİNDİ!..
ÇIĞLIKLAR kainatı sardı;
DUYAN VAR MI? Sesimi?
Koşacak-uzanacak BİR EL,
Vermeden o SON NEFESİMİ!..
Yerin DİBİNDEN çıkardı;
Hayat veren bir SESTİ
Ölümün busesi vardı,
Azrailin NEFESİni kesti!.
Adım adım izler seni;
Durmaz hep gözler seni,
Çiçek derki kurtuluş yok,
MUHTEŞEMSİN, özler seni!.
Ekrem Çiçek
Kayıt Tarihi : 8.4.2025 17:32:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!