Bu kaldırım taşları tanımaz mı,
Sabahın üçünün beşindeki ziyaretlerimi?
Ve bu ezan sesi bilmez mi,
Kız Kulesi’yle güne merhaba deyişlerimi?
Yokluğun ezberimde üşür sabahları
Hep dikine eser rüzgârın matemi üzerime.
Ve bitiremediğim gün başlar kaldığı yerden,
Hayattan uzak, soluk bir şehirde…
Kaç zaman geçer böyle bilmiyorum,
Ve kaç zaman yürürüm gölgenin peşinden,
Yorulduğumun bile farkına varmadan…
Kaç zaman…
Kayıt Tarihi : 18.11.2008 02:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
2006 İstanbul
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!