Bak kaç yıl geçti aradan
alıştım sayılır yokluğuna
topraklara emanet bıraktığım günden beri seni
çok can kaybı yaşadım sensizliğine
Kaç gece sustum kim bilir.
Kim bilir yüreğim nasıl kanadı.
Karanlık gecelerime ışık tutulmadı nicedir
Odamın lambası bile aydınlatmıyor yokluğunun karartısını
Bak kaç yıl geçti aradan
Dönersin diye bekledim çaresizce
Dönmedin işte.
Belkide Dönemezdin.
Elimi uzatsam sana gecenin karanlığında tutamazdın
nicedir sensizim aslında.
Alıştım demeye bile çekiniyorum sana.
Duyuyormusun beni?
Sesini bile unuttum..
Sadece bir fotoğraftan hatırladığım tebessümün dudaklarımda.
Adını bile söylemek zor geliyor bu canıma
Yokluğun ne zor sevgili...
Bir umut dönersin diye beklemek bile mutluluk veriyor umutsuz yarınlarıma
tuz basıyorum yaralarıma
kanatıyorum sesizliğin kabuklarını
kapansın istemiyorum hiç bir yaram
Sen ol hayatımda isterse can çekişsin bedenim kan revan
Sen ol yanımda isterse görmesin gözlerim duymasın kulaklarım sesini
ellerimle hissedeyim varlığını
kaç gece gebe durdum ağlamaklı hallerime.
Kaç gece sen yerine yokluğunu basarak uyudum soğuk gecelerimde..
Ama Sen Dönmedin..
Dönemezdin..
Eyvallah...
23.05.2010
Alican SofuKayıt Tarihi : 24.8.2010 12:32:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!