Kaç takvim eskittim?
Sensiz, duygu çıkmazlarında,
Bir fiil hayatlar tükettim,
Sadece gözyaşlarımla,
Ve hepsi de,
Hüznün hırçın dalgalarında,
Boğulmuş aşk garipleriydi,
Uçamazdım ki ben bu hayatta!
Hem biyolojik yapım buna izin vermezdi,
Hem de, mutlu çiftlerin,
Semada ki sevgi danslarına,
Katılmayı başaramazdım,
Hem nasıl olacaktı ki bu?
Bir yarım eksik,
Sadece ben,
Nasıl,
Çift olmanın,
Bütün yükünü,
Omuzlarımda taşıyabilirdim sensizken?
Senin, bensiz olman,
Benim sensiz olmam kadar,
Zor bir sorumluluk olmadı,
Hiçbir zaman,
Bu yük omzuma inat,
Her geçen gün daha ağırlaşıyordu,
Ve sonunda aşk dolu kalbimin bile,
Taşıyamayacağı ölüm gibi,
Kaçınılmaz bir külfet haline geldi,
Ben sen, sen diye inlerken,
Sadece feryat anlarımda,
Senin sağır olman,
İlginç değil mi sence de?
29/03/05
Salı
Kayıt Tarihi : 20.10.2006 18:53:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!