Sabah kapıyı çalmış
Hem birkaç defa
Komşuların bile duyacağı kadar
Ama ben yinede duymamışım
O da kızmış gitmiş
Yüzünün çok kötü bir şekli
Adımlarının büyük bir telaşı varmış
Ne için geldiğini anlıyorum ama
Kendime anlatamıyorum
Kapının vuruluş şeklindenmiydi
Duymamış olmam
Hani kızgın öç alır gibi
Küfür edip hakaretler gibi çalmış
Bir duygu bir sevgi alışverişinde
İhanete uğramış gibi...
Uyanmak, kalkıp onu
Beni tanımış olmanın pişmanlığından kurtarmak istedim
Ama yapmadım, yapamadım
Çünkü ben kendimide onu da aldatmıştım
Bu duyguyla yaşadım... Yaşlandım
Her kapı vuruluşunda
Korkunç bir heyecan ve pişmanlık içimi kaplıyor
Ve onun o sabah kapıyı kırar gibi çalışını
Ve de onu aldatışımı hatırlıyorum
Seneler geçsede
Yanımda karım olsa bile
Onu unutamadığımı anlıyorum
Kayıt Tarihi : 5.5.2005 13:35:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!