Kaç Sen Kaybolur Şiiri - Han Akçadağ

KAÇ SEN KAYBOLUR

I.
Alaca karanlıklar indiğinde bu şehre,
Sessiz bir ay doğar.
Karanlığın surlarında yükselerek;
Dolunay sana benzeyen bir çehre,
Kamaşır gözlerim parlaklığıyla.
Pencere camında raks ederken taneler
Zuhûri güzelliğin akseder gözbebeklerime
Tam da sen doldum derken
Çınlar kulaklarımda acı bir düdük sesi,
Birileri iner trenden, sen değil!
Bilmem ki kimin nesi?
Belirli bir mesafe koysak da aralarına,
Kalbin, kalbimin efendisi
Seni göresim gelir akşam sökünce.
Şu gönderdiğin küçük resim,
Saklayacağım belki bütün ömrümce.
Yine böyle her aklıma sen düştüğünde
Bir şiir yükselir yıkarak bendini içimde
Sen dolar el yazım, kalem, mürekkep!
Kaç sen kaybolur satırlarım içinde.
Ve ben düşerim en derine!

II.
Uykusuz geçip gider her gece.
Beynimde korlanır hülyalar sessizce.
Yüreğin; çözümsüz, arapsaçı bir bilmece!
Kırılır turnamın kolu kanadı,
Soğukluğunun gergefinden.
Madem öyle!
Çekeceğiz ayrılığı ne gelir elden?
Tam da sen doldum derken
Çınlar kulaklarımda ayrılık sesi.
Birileri daha biner trene, sen değil!
Bilmem ki kimin nesi?
Tutuverseydin ellerimden, anlardın.
Kalbin, kalbimin efendisi
Seni göresim gelir şafak sökünce.
Bir mısra daha yükselir,
Yıkarak hicranın bendini içimde
Sen dolar kurgum, hayallerim, elemim
Bir bilsen!
Koparken uğultulu fırtınalar içimde
Kaç sen kaybolur rüyalarım içinde.

III.
Bahar yağmurları yağdığında şehre,
Yığılırım pencere önünde kanepeye.
Hayallerim, bir hayâl başka hayâline gebe.
Bir hezeyan daha yükselir
Yıkarak öz-güvenimin bendini içimde
Seni yaşarım ıslak bir çınar yaprağında.
Kanadımda olunmaz düşler,
Garip bir serçeye dönerim.
Sanki pranga olmuş gözlerime o gülüşler!
Sen dolar el yazım, kalem, mürekkep
Kaç sen kaybolur gözyaşlarım içinde.

IV.
Meltem sabahları fırtınaya döner.
Bir fırtına kopar adını her andığımda.
Çınlar kulaklarımda çocuk sesleri
Birileri daha biner trene, sen değil!
Bilmem ki kimin nesi?
Dokunsaydın sol yanıma anlardın.
Kalbim, kalbinin delisi.
Seni bulasım gelir fecrin ilkinde
Bir figan daha yükselir.
Yıkarak hicranımın bendini içimde
Etme, zâyi olacağız!
Ödenmez kırık canların aidatı
Gönlüme verme, evvelsiz, ezelsiz bu zayiatı
Sen istersen sevme şiar-ı aşkı!
Yine de; sen dolar el yazım, kalem, mürekkep;
Kaç sen kaybolur sayfalarım içinde.

___________________________________

Kitap: MELANKOLİK DÜŞLER
___________________________________