Kaç Pencere Vardı? Şiiri - Senem Uras

bir ağaç verirdi bazen
bi insanın vermediği şefkati
açığa çıkardığında kökleriyle
sımsıkı bağlandığı topraktan o koşulsuzluğunu
güçlü gövdesinden yapraklarına taşırdı bitmeyen enerjisini
doğayla var olmak, doğayı hissetmek…
nadir iyi gelen şeylerden olsa gerek
bırakmak her şeyi, yalnızca bırakmak
doğaya teslim olmanın getirdiği ferahlık ve naiflik…
onda kaybolmak, onunla kaybolmak
nefesini çekerken içine her bir zerrede canlılığı bulmak
her tanecikte olan diğer benlere hapsolmadan özgürleşmek
gereken şey sadece pencereni değiştirmek belki de
baktığın tarafın aynılığı,
seni mahkum ediyor bakışını değiştirmeye.