Kaç Oktavlık Yaşam Şiiri - Naime Erlaçin

çocukluğumu bıraktığım
uzak kentte üşüyor kalbim
tanıdık bir ağrı yapışıyor yüreğime…

palmiye topluyorum nehir ışıklarından
renksiz bir cibinlikte hapis yeniyetmeliğim
“tel”i buluyor lunaparkta
üzerinden kayarken
çıngıraklı kahkahalarla ilkyazları süslediğim

nerelere göç ettiniz açık hava sinemalarım ey!
gazoz şişelerinden kaçarak
ve buzlu kovalardan ey gafiller!
bir hırsız gibi
sizler de beni terk mi ettiniz

yaz bahçelerinde yitirdiğim
boz alacalı salkım sevinçler badem ağacında kaldı
yeşil yapraklarda unutulan
yeşil tırtıllı ebem kuşağı günlerim

yaşam un ufak şimdi eleğinde zamanın
süzgece takılıyor “geçmiş”
asarak masum günleri kalbime yorgun suretinde güzün
haykırıyor üşüyor titriyorum
hesap ödeniyor!
ağlıyor hüznüm

soyunun utanmayın çıplaklığınızdan
kaç oktavlık yaşamlar sunuldu her birinize
kaç oktavlık bir yaşam seçerdiniz kendinize!

(02 Ekim 2003)