Kaç Kurtar Kendini Şiiri - Murat Gevrek

Yok, bu şehrin sokakları
Üryan yalnızlığımda
Çıplak günahlarımı örtecek bir barınak.
Hayalleri düşleri yok bu kentin.
Lanet olsun;
Tarihin bir sayfasında kendi cehennemini yaratıyorum…
Günah defterleri dolduruyorum
Ve ihanetler
Ve savaşlarımda acımasızlık.
Bu şehrin tecellisi yok.
Eceli besler göğsünde
Kahpedir sırtını dönmeye gelmez.
Bu şehrin sokaklarında abanoz titrer.
Çırılçıplak, bedenim kıyafet tutmaz
Misal-i zaruret kifayet almaz.
Adabı keder
Gülmek bu şehrin sokaklarına uğramaz
Kimliği tespit edilmemiş ne çok ceset var
Bir gün benimkide farklı mı olacak
Barut çeken barut kokusundan
Uzak mı kalır sanıyorsun
Müh-telayım çekmezsem ölürüm
Bunu bilmiyorsun
Ben değişemem neden yanımda duruyorsun
Yatakta seninle sevişmek kadar
Kolay değil ki…
Sen başarısız bir ihtilalsin ömrümün içinde
Ben çıplak günahlarını
Ört pas etmek isteyen bir katil
Bu şehrin sokakları yok
Her cinayet yeni bir öykü
Bir başlangıç yani bir çeltik
Ne diye durursun ki benimle
Ne diye günahlarıma ortak olursun
Esmer kız…
Gece yarılarında barut kokumla sevişir durursun.
Yok, iste benimle bu şehrin umutları
Can-i ahval yatalak yalnızlıklar yaşamakta
Gazabımdan hurda haş
Ben gözüne sokuyorum hayatı
Ama sen körsün görmüyorsun…
Bir gün bir köşede
Politik bir duvar yazısın altında
Çıplak cesetti mi buldukları vakit
Bir güz sabahında
Sarılan kederler süreceksin gözlerine…
Kayan yıldızlar kadar ben kendime uzağım esmer kız!
Çırılçıplak kaldım izbe mekânlarda
Leş kargaları bedeni mi kemirir
Ne diye ben ile uğraşırsın esmer kız!
Benimle bu şehrin sabahları yok bilmez misin?
Gözlerine iki damla yaş ekmek istemiyorum
Anla beni!
Gitmeni istiyorum
Anla beni!
Senin sabahların olsun istiyorum
Hiç kimseye anlatmadım ben kendimi
Yüreğime koydukları sevgilerle herkes gitti…
Gelişleriyle ısıtmadan koynumda ki yerlerini
Sabahın seherinde yabancı bulutlar gibi gittiler.
Ben soframın dem saatlerinde
Damıtırken sevgimi
Onlar gittiler.
Bu şehrin sokakları yok benimle
Esmer kız sen neden durasın ki
Sevginin makamı daha nihavent tadındayken
Git durma kaç kurtar kendini
Ardından ben hüzünlü bir şarkıyı dillendireceğim
Bu şehrin umutları yok benimle
Bir çisenti benim güz yağmurum
Abanoz yanı kan revan
Lanet olsun
Git diyorum artık
Git… git… git! !
Saatleri seni içimde alevlendirmeden
Yakmadan seni benliğin, ellerim
Sol göğsüne acılar serpmeden git
Bu şehrin;
Benden yana sana verebileceği hiçbir şey yok!
Çünkü benimle bu şehrin günahları çok
Çünkü ben yerli yersiz barut kokuyorum
Seninle hiç tek başıma sevişemiyorum
Benim yarım yanımda
Koynumda Azrail çünkü sana soğuk gelen yanım
Çünkü bu şehrin benimle bir geleceği yok
Git... Kaç kurtar kendini…