Kaç Kızım Kaç... Şiiri - Kalender Kılıç

At kendini
Bir deli aşkın
sinir telleriyle örülmüş
Kafes evinden;
Zurna çığlıkların davul bağırtısından.
Aklını al da kaç
Namuslu özlemin ayak izleriyle;
Kapıyı aç
At kendini dışarı
Kaç kızım kaç

Ateş oklarının demir kıskançlığının
Çelik kapısını,
Ardına kadar açta kaç
Kaç kızım kaç

Kaçır git kendini uzaklara
Masum suçlarını hamile bırakan
Acımasızlığın,
demir parmaklarını kırda kaç
saçlarını döke saça
kaç...

Sonbahar sokaklarının
Yaprak dokunuşlu sessizliğinde
İz bırakmaz örtüsüne,
Gizemlerinle dokun da kaç
Kaç kızım kaç

Mafya tutanaklı tehdit paraların
Tuzaklarından
Ganimet demirbaşlarının renkli örtülerine
Uzanmadan
Siyah gözyaşlarını dökerken
Yüzüstü yatak örtüne
Her gün,
Acınmadan,
Bıktığın kadar uzaklara
Kaç kızım kaç

Artık bu son bahar
Son dokunaklı elveda…nla
Korku dolu şatosunun
Tam ortasına,
Dik duruşlu onurunla
Bir tükürük atarak
atta da kaç
Kaç kızım kaç

Kaçarken ardına
Okyanus aralığında uçurum bırak,
Kuşların bile varamadığı kadar
Uzak,
En yüksek dağların
Tek kişilik kuytularına
Ulaşamadığı kadar… kendini bırak...
Bırak da kaç
Kaç kızım kaç

Timsah ağızlı dünyanın
Gözlerinin içine düşmeden,
Sonsuz uzunluğun polissiz sokaklarından
Kimi kimsesiz tarafından
Karanlığın en siyah güzergahından
Yüreğinin kırmızı ateşiyle
Korkunu bırak da kaç
Tek kişilik gecenin sessizliğine
Kendini gizle de kaç...
Kaç kızım kaç

Ayak izlerin dokunmadan yere
Dişi yürek kanatlarınla
Uzan gökyüzüne sere serpe

Cinayet erkeklerin, dişi saçmalıklarını,
Kendi şatosunun tüü ettiğin içine
Bırak da kaç...
Namuslu özlemin isyan çırpınışlarıyla
Kapını aç
Uçsuz bucaksız sal kendini
Kendini sal da kaç
Kaç kızım kaç...

(kafes kadınları adına...29/07/2006 ank)