kaç kez topladım yüreğimin bavulunu…
bir bilsen kaç kez… seni sana bırakmak ve unutmak balköpüğü gözlerini… adını hiç anmamak ve duyumsamamak sana ait hiçbir şeyi… her şeyi öylesine bırakıp bir kenarda… yüreğimi alıp gitmeyi kaç kez denedim ama olmadı… vazgeçmedi senden düşlerim… her gece aynı rüyanın esiri oldu beynimin kıvrımları ve her sabah senle uyandı parmaklarım yüzlerce saç teli arasında…
kaç kez topladım yüreğimin bavulunu…
kaç gece ince bir ney taksiminde… hicaz bir keman sesinde… sürgün ettim yüreğimi yalınayak anılardan uzağa… gel gör ki hiç bitmedi sana olan düşsel yolculuğum… tüneller kazdım yüreğimin deki hapishanenin derinliklerinde… firari duygularla dost oldum… konuştukça sustum… kelimeler dizildi ardı ardına boğazıma… harfleri bulmadım… ben bu şehirden bir türlü kaçamadım…
kaç kez topladım yüreğimin bavulunu…
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
