Kaç Kez Topladım...(deneme)

kaç kez topladım yüreğimin bavulunu…
bir bilsen kaç kez… seni sana bırakmak ve unutmak balköpüğü gözlerini… adını hiç anmamak ve duyumsamamak sana ait hiçbir şeyi… her şeyi öylesine bırakıp bir kenarda… yüreğimi alıp gitmeyi kaç kez denedim ama olmadı… vazgeçmedi senden düşlerim… her gece aynı rüyanın esiri oldu beynimin kıvrımları ve her sabah senle uyandı parmaklarım yüzlerce saç teli arasında…

kaç kez topladım yüreğimin bavulunu…
kaç gece ince bir ney taksiminde… hicaz bir keman sesinde… sürgün ettim yüreğimi yalınayak anılardan uzağa… gel gör ki hiç bitmedi sana olan düşsel yolculuğum… tüneller kazdım yüreğimin deki hapishanenin derinliklerinde… firari duygularla dost oldum… konuştukça sustum… kelimeler dizildi ardı ardına boğazıma… harfleri bulmadım… ben bu şehirden bir türlü kaçamadım…

kaç kez topladım yüreğimin bavulunu…
ne zaman yola çıksam… her sokağın başında bir hüzün satıcısı… her caddenin sonunda bir umut dağıtıcısı çıktı karşıma… hayalini yasaklayıp kendime kaç gece tükettim gözlerimde… kaç sigara söndürdüm yüreğimin közlerinde… hayatın sırları arasında sıkışıp kaldım… kaç kere kaçsam o kadar yakalandım kadere… eski bir sandığa kapatıp duygularımı yüzlerce çivi çaktım üstüne… yüzlerce çelik çivi… yine de bir tebessümün yetti hepsini sökmeye…

kaç kez topladım yüreğimin bavulunu…
kaç kere kaçtıysam senden uzak bir şehre… o kadar çok seviştim ruhunla teninden uzakta… bir darağacı kurup hayallerimi astım yüreğimde kurduğum tuzakta… esrik bir cümlenin gizli öznesi oldum… hep vardım ama hiç yoktum… eriyip birbirine karışan çay ve şeker gibi yok oldum ten yangınında… kimi zaman gözyaşlarımın çığlığı ezan sesine karıştı… usulca sustum ve dinledim o ilahi sesteki sükûneti… kimi zaman sokaklarda sabahladım… bir köprü altı yalnızlığında merhaba dedim hayaline…

kaç kez topladım yüreğimin bavulunu…
kaç dilde kaç kez kurşuna dizdim matemimi… kaç denizde kaç balığa yem ettim sitemimi… kaç çölde kaç kez zehirledim özlemimi… ama olmadı ayak izlerin vardı yıkandığım sularda… ten kokun sinmişti yürüdüm yollarda… kaç kez kurtulmak için yosun sardım yaralarıma… acıların zirvesinde hücreleri bölerek azalmaya çalıştım… oysa hiçbir acıya meyilli değildi yüreğim… hiçbir yalana baş eğmemişti gözlerim… ıslığım hep aynı şarkının nakaratında takıldı kaldı… ama sözler bir türlü gelmedi aklıma…

kaç kez topladım yüreğimin bavulunu…
ama sonunda hep aynı sokağın yalnızlığına döndüm… bu şehirden bana kalan tek şey çaresiz bir ayrılık suretiydi… öldürdüm yüreğimdeki bütün kahramanları… gücüm yetmedi anılara… bildiğim bütün harfler silindi düşüncemden… ne dün kaldı aklımda ne yarın için varlığım… bildiğim o ışıkta yeniden yankılandı gölgem… bir uçurum yalnızlığında tek başıma kaldım ve boyun eğdim aşkın gücüne… beyaz bayrak çektim ve yenilgiyi kabul ettim aşka…

artık yanımda… yüreğimde… yüreğim kadar yanımdasın… ne zaman kendimi yalnız hissetsem… sağ elime sol göğsümün üzerine koyuyorum… çünkü orada sen varsın… biliyorum…

bu şiirin videosu için lütfen tıklayınız...

http://www.facebook.com/profile.php? id=100001052225259#! /video/video.php? v=115555851822822&ref=mf