Kaç Kez Şiiri - Nevin Gündüz

Kaç kez doğmalı insan evladı
Karşılıksız sevginin
Şevkatin sıcaklığında
Tüm kötülüklerden uzak
Masallara bile inanarak
Yaşamak bir annenin koynunda...

Kaç kez çocuk olmalı
Henüz kirlenmeden gelecek kaygısıyla
Öğrenmeden daha kötülüğü
Tertemiz bir Dünya’lı
Takılıp bir uçurtmanın peşine
Rüzgarla, güneşle yarışta
Ağaca, çiçeğe bir hayvana
Ve hatta insana
Korkusuzca, sevgiyle dokunmalı...

Kaç kez sevmeli insan evladı
Defalarca ölmek için
Kaç kez yıkılmalı Dünya’sı başına
Tam doğrulttum derken belini
Tekrar güvendiği kolonun çatlaması
Kaç kez kalmalı yıkıntılar altında
İçine sakladığı köz için
Kaç kez yanıp kül olmalı
Kaç kez dayamalı sırtını duvara
Görünmesin diye aldığı yaraları
Kızılcık şerbeti içtim demeli
Kan kusarken
Kaç kez değiştirmeli maske
Sırıtırken sahnede...

Kaç kez ölmeli insan
Algılamak için bir defacık hak olan
Yaşamın kutsallığını
Bu Dünya ya kazık çakacağını
Zanneden gafil kim
Neden, Niye...
Hangi tutulan hesaba, cetvel olmalı
Yolun sonunda götüreceği
Üç arşınlık bez için...

Kaç kez doğmalı insan evladı
Çıktığı çamura tekrar batmak için
—Ve
Kaç kez ölmeli
Yine, yeniden tertemiz doğmak için !..