Kaç kez bildin,
doğmak tatmaktı aynı zamanda ağlamanın lezzetini..
Kaç kez ağladın
Kaç kez sustun
Kaç kez boş boş baktın
Kaç kez gülümsedin...
Kaç kez büyüdün
Annenin gözbebeklerinde
gözlerinin içine gülümsediğinde
ve kaç kez özledin o anları daha sonra
hayatla ciddi bir ilişki içine girdiğinde..
Bir ara hiç doğmamayı bile diledin
Mutsuzluk dilenirken içinde..
Kaç kez
Bu kez farklı dediklerin
öncekilerden farksız çıktı
ve bunun faturası hep gözlerinden damla olarak çıktı..
Ama büyüdün,
Öyle ya da böyle..
Şimdi üfleme zamanı
mutsuzluk pastasındaki mumları
ve alkışlamalı en içten şekilde
Bu yaşa kadar gelebilmiş olmanı..
Kayıt Tarihi : 6.6.2012 10:43:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Olcay Derecik](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/06/06/kac-kez-39.jpg)
oysa fırsat verselerdi ölürmüydüm doğmak istemediğim gibi
TÜM YORUMLAR (1)