Kaç kere ölür insan...?
Yanılgılar pişmanlıklarda öldürmez mi insanı...
Ya kırgınlıklar...?
Kalbimin hoyratça atılması bir yol kenarına...
Ölüm sayılmaz mı... ?
Ya hayal kırıklıkları,
Umduğunu bulamamak hayattan,
Öldürmez mi yavaş yavaş insanı...?
Peki ayrılıklar...?
İçime basa basa gidenlerim...
Kalbimde sahipsiz kaç ayak izi...?
Vedalar, zamansız vedalar...
Kimbilir kaç kez kefensiz çıktım kapılardan...
Kaç selayı duymazdan geldin...
Yoruldum, incitildim.
Ölü toprağı serilmiş günler yaşadım üzerime...
Kaç yorgan altına kıvrılıp uyudum ölü gibi...
Kaç kez yok olmak istedim Allah bilir.
Kaç kez nefessiz kaldım bir gece yarısı,
Kaç kez ruhumuu teslim ettim bir göçebe sevdaya...
Şarkılara saf tuttum,
Şiirlere gömdüm bütün ölüşlerimi...
Velhasıl,
İçimde bir mahşer alanı.
İçimde kimsesizler mezarlığı...
Adresi, tabelası yok...
Demem o ki
Çok öldüm çok ...
Buda son olsun....
Pınar Güneş 2
Kayıt Tarihi : 7.9.2020 23:33:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!