Kaç Kat Şiiri - Mustafa Kemal Erdoğan

gözbebeklerinin içinde uçuşan kelebeklerin kanadına kendimi bıraktım,
uçuyorum,
kanatlar çırpıyorum,
düşemiyorum bir türlü yüreğine....
korkunç yuvarlak bakışların arasında yakaladım seni,
uyandığım sabahların perdesini aralamadan daha,
içeri vurdun güneşten önce....
sevgisini kafeslerde unutmuş kuşlar gibi değildi kanatlarımı çırpmam,
tek başıma sevdim ben,
kelebekleri bahane ederek girdim düşüncelerine,
kozasını tanımayan yüreklerin ömrü bir günlük olur.....
gözlerinde bir ömür tüketmek böyle olsa gerek,
dakikada yirmiye yakın hapis ediyorsun beni,
istemsiz kapanan sadece kirpiklerin değil......
bütün kalbimle seviyorum diye bir cümle kuramam,
canımın almadığı kanların sahibi değilim,
tüm kemik ve etleriyle yetmezse hücreleriyle de sever bu can....
Operadaki Hayalet'i dinlerken,
görünmez duyguların kulaklarımdan kalbime inişini görmeni isterdim,
tek sen değilsin ateşlerin sahibi,
dünyadaki sayısız bütünlüklerin parçasıyım sadece...
şeffaf yüzünün arkasındaki peyzajların ağacı olabilirim,
tamamlanacak çizimlerin son sözü,
gözbebeklerinde ölmeyen tek kelebek....
bileklerini değerli taşlarla dolduramam yüreğine taktığım inci kolye gibi,
gıpta edilecek aşkların bir numarasına taşıyabilirim sadece bizi,
tek başına oynanacak bir tavla gibi düşünmezsen elindeki zarları....
ruhsal açlığında bıraktığım nimetleri çöpe atarsan,
Allah şükretmekten yoksun kalplere tokat vurur,
korkusunda kalmadan gölgelerin arkandaki ışığa bakabilmelisin....
seni yaşamaya çalışmıyorum,
seni yüreğime dokunman için çağırıyorum,
hep ayn şarkıyı söyleyebilecek misin?
hayat yolunda yalnız da yürüyebilir kalpler,
koltuk değneklerine kalır bütün yük belki,
yalpalamadan mesafe geçemese de,
attığı adımın alın terini koyar alnının ortasına.....
açık gözlü olman kelebeklerin yuvası olacağın anlamını taşımaz,
güzelliğine aldanır benim gibi,
her gözyaşında atamazsın yüreğimi içinden....
küfür ve lanetlerin aklımı kurcalamadan geçmesine izin vermedim hiç,
sert duvarlarımdan canlı çıkamaz beddualar,
kalbine saldırı düzenleyemeyecek kadar sevdim seni,
bütün baltalarımı gömdüm toprak altına....
ben de gözlerimi kapatıyorum artık bir günlük düşlere,
hiç bir şeyin arasında kalmadan ezildi kalbim,
görmeyen gönül KATlanıyor gerçekten,
kaç KAT oldu yüreğim sayamıyorum....