Kaç Gün Ağlamak Gerek Şiiri - Turan Demir

her şey siyah

zifiri karanlıklarda kendini dinleyen
yitik karanfiller

ve bozbulanık bir su
mavisini çaldırmış

yaz ortasında ayaz
üşümek zamanı değil derdim
o vakitlerde kendime bir tek seni örterdim.

kaybedenle kayıpların hesabını tutmak zor
biliçi nasırlı ve kabuk bağlamamış henüz hiçbir yara
bir beddua kulaklara çalınmış
alınmış ah'lar belki yolumuzu karartan
uzun,
upzun masallara inanmıştık oysaki
yazan ve oynayan
şimdi sahne ardında en çok ağlayan.

sesimin çıkmaması beni en çok korkutan
senin yerinde yeller esmiş
kaldırdığım her taşın altında aynı söz
'kaç gün ağlamak gerek / gidenin ardından'

adam sen de
ilk gördüğün değil ya diyenler
uzak ve soğuk iklimler
ve ayrılığa and içmiş gözler
yabancı değil bana.
ama sanki ilk kez
yok burda söylemek olmaz
adımı unutmaktan korkuyorum.

biten masal
yiten devrim
söze karışmış yeminler...
beni bana ağlattı yine kader
şarkı nakaratlarında tanıdık:
'aşk bize küstü usta.'