Ruhunuz bir şarkıyla ya da bir kokuyla kanatlanıp geçmişe uçtu mu hiç ?
Canınız yana yana ve o günlerin geri gelmeyeceğinin farkındalığı ile hatıralara teslim oldunuz mu ?
Peki mutluluktan ayaklarınızın yerden kesildiği zamanlarda,
tüm saatleri parçalamak istediniz mi zamanı durdurmak adına ?
İnsan ne kadar da aciz kalıyor zaman karşısında değil mi,
ne kadar da çaresiz hissediyor duygu yoğunluğunda?
Kimi vakit gözlerimiz dolar ,
boğazımızda bir şeyler düğümlenir.
ağlamak isteriz de beceremeyiz bir türlü.
Zamana yolculuk başlamış, anılar dikilmiştir karşımıza hesap sorarcasına.
pişmanlıklar sarar etrafımızı, dile dökülemeyen duygular...
Özlenen insanlar bir gölge misali yakın ama uzaklar.
Ne çocukluğumuza dönebiliriz ne de bir gün öncesine.
Ne gideni getirebiliriz ne de geçmişe gidebiliriz.
İnsan ne çok yürek tanıyor ne çok şeye tanık oluyor değil mi?
Bazıları derin izler bırakırken bazıları geçip gidiyormuş ömrümüzden.
Bugüne dek kaç çift gözle buluştu gözleriniz hiç düşünmüş müydünüz
Kaçı içinize işledi gözlerinizden yüreğinize indi ?
Yüzlerine baktıkça huzur bulduğunuz insanlar oldu
ve sizin gözlerinizde kaç kişi huzur buldu ?
Kayıt Tarihi : 5.6.2022 23:28:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!