Kaç benden köşe bucak Şiiri - İsmail Uzun 2

Kaç benden köşe bucak
Sevgini sen ellere ver, ney neva kıvamında
Tebessümlerini dağıt benim olmadığım mekanlarda benim olmadığım insanlara.
Varlığım zindan gibi gelse de sana…
Yokluğumu mutluluğun bil istersen,
Olmadığım yerlere git alıp başını, kalmana ikna edici bir sebep bulamadım diye…
Git desem içim el vermez ki buna…
Ne istediğini söyle bileyim.

İstersen zehir ol ben seni solurum,
Bataklıkta diken ol, ben sana gül olurum…

Benim yaralarım çabuk kabuk bağlar.
Her sevdanın mezarı kazılıdır yüreğimde…
Gidene gitme diyemediysem, buyur ederim kabrine.
Bir parçası her daim benimle kalsın ve yaban ellerde üzülmesin yüreklerim diye.
Hüzünlenirim bazen… Anıları çıkarırım oldukları yerden…
Her gözde bir dünya saklıdır… Her akşamda yeni bir hüzün deryası…
Boşluklara mekan kurar yıldızlara asarım hayal perdesini
Dikersin sonra gözlerime gözlerini…

İstersen inadına kem gözlerle bak, umut bulurum…
Neye ağlarsan ağla, gözlerinden akan yaşın olurum…

Sapmak isterdim senden önceki son çıkıştan yokluğuna giden yönlere,
Bu yürek dayanmaz lakin sensizliğin eline düşüp, yine sensiz günlere.
Seni senden önce olsa terk etmek, unutup gitmek, hayalin olmadan
bir köşede yitip bitmek kolayda…
Gül kokusu almışa gülyağı dahi yetmezken.
Gülzardan kovulsa da kapatıp gözlerini rüzgar beklemek
Küçücük esintilerden gül koklamak ümidinde olmak.
Sürgünlere atılsa da, aşk pazarlarında haraç mezat satılsa da yüreğim…
Gelmeyeceğin yollarda ister isen bir ömür beklerim,
Yine de gelmem dersen,
Bir gece ansızın hayalinle vedalaşır, giderim.

Meçhule yol alsanda ben hep peşinden geleceğim,
İster ufuksuz denizlerde sandal ol, ben küreğinim…