Kaç(amay) ış Şiiri - Dilek Akın

Bir duaydı (h) içimden taşanlar,
dudaklarıma işlemeyen mühr-ü sihrinde…

çıkmaz bir duvar önümde zaman
uçsuz bucaksız bir sevda direnişinde
bir akşamda unutsam güneşin rengini
kuşların nefesine konsam..
uç/sam.. / …

bir adım ötede sanki
dokunsam gölgeme kaybolacak
kaçıncı yorgun sabah bu
esir düşmüş dünlere..
yaprağın düşünce biraktığı hüzün sakinliğinde
tut/un/sam / tut/ul/muyor, kaçsam / kaç/ıl/mıyor
zamansızlığımdan..
düş/sem.. / …

dilimin kusuru yok
bitmeyen bir ayrılık cümlesinde
nereye koşsam, ılık bahar arifesinden
bul/an/sam rüzgarın seyrince... / …

ihtimaller dökülen yalnızlık denizinde
kaçıncı sefer bu yarım kalan
bir kırlangıç çığlığından doğsam
süzülsem dağlara..
kaç/sam.. / …

yağmur damlası olsam
dökülsem bir çiçeğin dalından
toprak koksam..
gömül/sem.. / …

zehir olsam dilime
kilit vursam sinsice hasretin kelamına
sus/sam.. / …

yüz çevirmiş bir duanın
çığlıklarında kaybolsam şimdi
bittikçe başlasam..
yit/me/sem.. / …

mavisi sönmüş tozlu yollara sırtımı dönüp de
içimi titreten ışığa
yakıştırırken karaları;
bir nida yapışıyor boğazıma düğüm düğüm..

uykusundan kaldırmaya kıyamadığım
bir çocuk yüzü ki;
avuçlarımda kayboluyor parmakları.
sonları hep baştan yitiren yürek
alacasında
bir yenilmişliğin can çekişiyor
biraz korkak, titrek titrek..

sevda oluyor sonra
sessizliğin adı..
feryat figan yol almaya can direten..
bir nida yapışıyor ki boğazima
düğüm düğüm;

çıt yok..

söylesem / söylenmiyor,

git/sem.. / gidilmiyor..

gidemeyişimsin..