Kaç Aklım Kaç! Şiiri - Mustafa Turay

Kaçarken ardımda bir cehennem bıraktım
Yalın ayak koşarken suya girsem kaybolur yüzüm
Tedbirsiz kaçarken gerçek adını tekrarladım içimden,
kimseler öğrenmesin kimseler bilmesin
kim olduğunu ne olduğunu
Ormanda koşarken ağaç taklidi yaptım,
her sarıldığım dalda biraz da yaprak oldum
Tek isteğim kaçarken sevmekti
yeterince yaşadım, ölürken de sevgiye sığındım
Arayıp da bulamadı beni köpekler,
kimseler bilemedi nerede kuruyup gittiğimi
Ruhumu ağaçlara teslim ettim, bense anılara sığındım
Sadece aklım kaldı ortalıkta, ona da yukarıdan seslendim:
Kaç aklım kaç!