*****Kaç/ak Gölgem Şiiri - Orhan Ateş

Kaç/ak gölgem
Saçaklarımda, kaç kızıl saçlı sonbahar geçti
Firari rüzgârların uğrak dallarına bıraktım gözlerini
Hayallerimin yanı başları tutuştu önce
Yangın yeri gölgeler düştü ayaklarıma
Her adımda eridi bacaklarım

Haritası olmayan bir ülkenin yetim çocuğuydum
Salıncağa meyilli dünyanın, kopuk zincirine bağladım mutluluğumu
İçime sürülmüş çocuk telaşında gülüşler
Hep saatler yarımı gösterdiğinde geldim dünyaya
Küvezlenmiş duygularımla astım kendimi düşlere
İlmek ilmek bağın çözüldü hayalimde
“Hayat bırakmadan” yürüdüğüm her yol, iz bıraktı gerimde
Yokluğunun tohumlarını saya saya bıraktım toprağıma
Sayı bilmem ben
Düş artık Eyyyy şafak!
“Düşlerce” hayalim oldu
Ses bilmem ben, inilti dilinde yüreğim
Yerin alaycı toprağından toz bulaştı maviye
Yağmur çamurlaştırdı bilesin!
Ağlama Eyyyy! sema
Samimi düşmez ayrılıkların dillenmiş sözü
Hüküm yok
Adalet bilmem ben
Sür hükmüme meftun cürmü

Kaç/ak gölgem
Bacaklarımı eze eze sürüldüm toprağından
Eşkıya güdümlü mevsimler tutsak bedenime
Çürümüş bir sahın aralığı gölgeler
Bulutsuzluğumun en beyaz yerine karalandı zaman
Kanatlan Eyyyy kudurmuş saat
Dingin zamana bir çığlık düşer
Dil susar, sürç-ü lisanda bir küfür dağılır beynimde
Hicvetme, düş artık düşlerimden