Kabze Şiiri - Talha Özgül

Ağlamak insana zor
Bu mahşeri karanlık kimin
Ağlamadan geçmiyor susuzluğum
Geçmişi irdelemiyor zaman
Bu sessizlik kimin eseri
Yaşamak zor nefessiz
Ölmeden bulamıyorsun kendini
Ailem boğuk aydınlık gecelerin
Gelecegini beklemekte
Üsteme beton parçacıkları dökülür
Ben ağlamadan yapamaz öyle dururum

Şehrimde yıkılmış bir çağın sesi
Her gün bombalar çiseliyor
Her gece ağlamaklar duyuyorum
Vicdanım merhametim dağınık
Yoğun bakımda adaletim
Ekranlarda çığlık sesleri
Ben kayboluyorum arafta
Şehirlerde dolanıyor cümlelerim
Ülkem yalnızlığı esirin

Öyle koparmak olmaz geçmişi
Dokunsun diye var her kalp
Mutluluk niye bu kadar uzak
Gözlerim niye bana yabancı
Aramak insana vahşet
Her cerihamda ülkem yangın yeri