Kabza Şiiri - Haldun Kibar

İlanı ertelenmiş bir savaşın sonlarındayım
Düşmanım para piyasalarınca gün aşırı yenilenirken
Taarruzlarıma eşlik edecek hücum marşım dahi yok
Kabuslarımı pratik hayata eşlemek zorunda bırakıldığım bu savaşta
Terbiyem mahvıma sebep olacak gibi duruyor
İnsan, düşman süngüsüyle yahut kendi avazıyla göğsünü boşaltabileceği bir savaşı yine kendisiyle organize edebiliyor
Gel gelelim intihar edenler kayıtlara katil diye işleniyor

Koşuyorum koşuyorum koşuyorum

Parkamın iç cebinde annemin yalnızca vesikalık fotoğraflarına müsade ediliyor.
Oysa yanımda çekildiği fotoğraflarda daha güzel görünür annem
Benim yanımda tas ayranın hatırından bahseder
İlk defa benimle görmüştür narı
Annemin alnına serilmiştir ailemizin baharı
Resmi dairelere teslim edilmek üzere çekildiği fotoğrafıyla annemin
Kabzam her geçen gün daha da ağırlaşıyor
Hayallerime kavuşmak değil
Onları bulduğum yerde gebertmek istiyorum
Annemi çok özlüyorum
Gözlerim kararıyor

Nazileri kitaplardan öğrendim / iyi de ettim
Çünkü kimse yaşamadı Nazilerin yüzüne soranlardan
Şimdi hayatı yerinde öğreniyorum
Kanım çekilmiş annemin güldüğü fotoğraflardan

Tek kuralı vardı bu savaşın:
Korku, eylem gerektirmeyen.

Koşuyorum koşuyorum koşuyorum

Umarım bir savaştayımdır
Ölmemi gerektirmeyen