Kabusunun İskeleti Mavi Fularlı

iki büklüm
bir kenara itilince
paslı kilitleri
kırarak geldim
cenge

ip cambazı
dengesini yitirdi
ürkek kuşlar
kanatlandı
yüreğimde

fırça darben
pus
ömrüme
ey ressam
bir örümcek ağına
nü çizileli
ağır tahrik
sesinin hışırtısı
yüzümdeki yaralar
elmas kesiği
zehrin
içimde hendek
kazar
kuşku kürekli

-kabusunun iskeleti mavi fularlı-

linç girişimi bu
esir ve yorgun
gezici bir ruha

bulaşma
unut
rayına yattığım treni
takma
piç bir şişe
peydahladın koynumda

senden göçüm toz kaldırır
geçit yok
iltihap tutmuş yarama
tan kızılı var
yaralı
yüzümde

zorlu bir boğazda
martılar ıskalanır

saydam
bir lamba fanusu
is tutmuş
bedenim
bir avuç kalmış

kabuk bağlamış yaramı
ceviz sandığa kilitle
ağzını testere açmaz
beni
cinayet masasına yatır
taçlandır
kaza süsü verilmiş
cinayetini

topal bir yağma
içimize hapsedilen aşk

şık bir korku
beni ısıran
özür dilerim
ey ressam
kanım sıçradı tuvaline