Kabusun Ardından Şiiri - Afet Kırat

Kafesinden çıkardım özgür koyup kuşları
Hüzün çizen ressamın yıpranmış defterinden
Dümdüz ettim elimle yükselen yokuşları
Dünyaya neşe yağdı güneşin iplerinden.
Yalana dostum yine muhtacım ya morale
Gece gördüğüm kâbus salıverdi bu hale.

Notaları topladım kemanın tellerinden
Renklendirip işledim kelebek kanadına
Ne kadar yetim varsa tutarak ellerinden
Zengin sıfatlar ektim yarım kalan adına.
Yüreğimde alevdi gelir miydi ihmale?
Esleri saklayarak attım bir resitale.

Çağlayanlar ekledim bir derenin suyuna
Yakamoz yapmak için gökten yıldız topladım
Gülerek eğlenerek devam ettim oyuna
Dalgalarla eğleştim aya kadar hopladım.
Küstüm gün ışığına selam verdim Zühal’e
Geceler zaten benim gerek var mı işgale?

Şiirleri hapsettim imge telli kafese
Kendim içtim suyunu yine kendim anladım
Hür soluklar ekledim yarım kalan nefese
Bir masal ülkesine saldı attığım adım.
Abartarak salladım döndüm yine normale
Kötülüğü def edip eriverdim kemale.