Kâbusumda Sevdiğim Şiiri - Yılmaz Yanardağ

deniz dalgası saçlarında ıslandım sırılsıklam
ama sen hiç bilmedin
gene ozon delici parfüm kokusuyla irkilir
her yanımdan geçişinde
fırtınaya tutulurdum

vişne nektarı dudaklarından bir damlasını dahi esirgerdin
sıcak yaz günortalarında
göremedim gözlerinde kendimi
nefesini çekecek kadar yakın olamadım yani
ve sen hiç umursamazdın

bu cumartesi de giymiştin mavilerini
sen hiç bilmezdin cumartesileri sevdiğimi
oysa
mavi ile çimen yeşili gözlerinin en çok seviştiği gündü
cumartesi
ve ben yeşil olurdum gözlerinde
gözlerin maviye çalardı düşlerimde

ve kâbusum oldu düşlerim

sen pamuktan prenses
ben kar/dan adam olurdum kâbuslarımda
sen yanımda ısınmaz
bense eriyip giderdim kar suyuna karışıp
kar/dan su olurdum
dağların ötesinde
kaybolurdum
kâbusları sevmeye başladım sonra
sen vardın çünkü kâbuslarımda
kâbusları seven tek insandım belki de
ve belki de sevdiğini kâbuslarda arayan tek insan
sen korkularım oldun
ben korkularımı sevmeyi öğrendim
ve bir de
korkmadan sevebilmeyi

yılmaz YANARDAĞ
1999-2000(MART)