Kabustan uyanmak Şiiri - İsmail Detseli

Yıl iki bin sekiz
Aylardan kasım
Gün mü?
Ne fark eder.
Salı veya Perşembe
Vakit ikindi ile akşam arası
Evde güneye bakan penceremin önündeyim
Dışarıyı seyrediyorum
Aman Allah ım oda ne
Sanki gök yere iniyor
Öyle bir karanlık ki
Ürperiyorum ve camdan hafifçe geri çekiliyorum
Olmuyor,
Tekrar varıyorum pencereye
Doğa öyle bir haşin bakıyor ki bana
Allah Allah
Bu nedir böyle acaba
İç dünyamda öyle san ki.
Orası da ayni gökyüzü gibi kararmış
Beni bir girdabın içersine çekiyor adeta
Çıkmak için bütün gücümle çırpınıyorum olmuyor
Gözlerim kapanıyor
Kollarım sızlıyor
Ayaklarımda uyuşukluk
Dilim ya dilim
Dilimde susuyor
Nüzul mü iniyor bedenime ne
Aman yarabbi bana neler oluyor
Bu bir kâbus mu?
Kulağımda bir ses
Kapının tokmağı vuruluyor
Güçlükle yarı korku yarı sevinç koşuyorum kapıya
Açıyorum hevesle kapıyı
Birden her yer aydınlanıyor
Gözlerim parlıyor
Sensin ha güzel aynam
Sensin bu dünyamı aydınlatan
Kâbustan uyanıyorum
Çünkü
Sen varsın karşımda sen
Biricik eşim
Sen olmasan yaşamıyorum……
İsmail Detseli
20 Kasım 2008