Kabuslu Geceler Şiiri - İlhan Keçelioğlu

Bir kabusla uyanıyorum
Gecenin ta orta yerinde
Havlayan it sesleri tırmalıyor kulaklarımı
Beynimi kemiriyor karmaşık düşünceler
Kahrolası uyku uğramıyor gözlerime
Sağa dönüyorum belki......sonra sola
Kalkıp Lavoboya koşuyorum
Uzun uzun aynaya bakıyorum
Sanki katran gibi işıklar
Alnımda kırışıklar
Buz gibi suyu yüzüme çarpıyor
sonra..................................
Ben aynaya ayna bana bakıyor
Dalıyorum...........................
Neden sonra kendime gelip
Masama yöneliyorum
Son paramla aldığım
Son sigaramı da yakıp
Derin düşüncelere dalıyorum
Geleceği düşünüp ürperiyorum
ve
Yeniden yaşıyorum hatıralarımı
Heyhat! Hayat denen şey bu mu?
Kara katran geceler
Esir alıyor ruhumu
Deli danalar gibi dolanıyorum
odanın ortasında
Daralıyor ruhum ümitsizlik kafesinde
Kulaklarım bir yandan
ötecek horoz sesinde
Derken İmamın yumuşak kadife sesi
Kurtuluşa çağırıyor herkesi
Rahatlıyor ve seccademe koşuyorum
Sanki bir huzur deryasında
Meleklerin kanadında
Sonsuzluğun sahibine uçuyorum.

İlhan Keçeioğlu
2000