Kâbus Ve Rüya Şiiri - Mevlüt Kurt

Kâbus ve Rüya

Akşamdan yemiştim kuru fasulye,
Sancılar mideme başıma vurdu,
Uyuyamadım epeyce rahatsız oldum,
Karnımda ağrılar hep azdı durdu.

Şiir yazmak için uyansam gece,
O aklımdakiler sır olur yine,
Sayıklar dururum kelime, hece,
Mısralar dilime dolanıp durdu.

Ağlayan bir çocuğun koştum peşinden,
Bir köpek havlıyor hengâmesinden,
Kaldırım taşına takılıp düştüm.
Çamurlar elime bulaştı durdu.

Köpekle çocuğu buldum ben parkta,
Tasması köpeğin elde çocuk da,
Yaklaştım onlara durdum ayakta,
Dizim deki kanı yaladı durdu.

Sonra sokaklarda yalnız yürüdüm.
Sahilden atladım denizde yüzdüm.
Kırk develik bir kervanı ürküttüm.
Ayak lar yollarda dolaştı durdu.

Herkes çarşılarda alış verişte,
Birisi bağırdı hele gel enişte,
Okkalı bir yumruk vurdu çeneme,
Akan kan elime bulaştı durdu.

Yine yanlış oldu çok pardon dedi,
Götürdü kenarda çayda söyledi,
Yüzlerce kere o özür diledi,
Özür ler diline dolaştı durdu.

Dönüşte rastladım ben bir huriye,
Yüzümü, dizimi, yıkadı durdu,
Uyandım ben sabah ezan sesine,
Rüyada, kâbus da, hep beni buldu.