Bir kucak zor sığacak dar bir delik
Karanlık, sessiz, soğuk, çok soğuk...
Kulağımda hiç bitmeyen bir çınlama
Allah’ım ne oldu, nasıl geldim buraya
Sıcacık yatağımda uyuyordum en son
Şimdiyse üzerimde kanlı, çıplak bir beton
Bağırmak istiyorum ama sesim çıkmıyor
Bacaklarım orada ama hareket etmiyor
Yardım edin n’olur, bu kabus bitmiyor
Anladım rüya değil, yıkılmış güzel evim
Annem, babam, eşim, kardeşim...
Hani nerede tüm sevdiklerim
Yok mu hiç merak eden neredeyim
Yalnız ölmeye mi terk edildim
Yardım edin n’olur, zaman daralıyor
Üşüyorum, gözlerim kapanıyor
Daha güzel bir dünyaya uyanmak üzere
Hoşça kalın, ben artık uyuyorum
Kayıt Tarihi : 7.2.2023 23:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kahramanmaraş depremi ve sonrasındaki çaresiz bekleyişin unutulmaması için yazılmıştır.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!