yalnızlık ne acı şey
katran karası
ne katlanılmaz
dayanılmaz
buzlu bir yatak bekler her gece
her gece aynı iklimleri dolanır durursun
o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Devamını Oku
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Kâbus İklimler (Sensizlik 2)
yalnızlık ne acı şey
katran karası
ne katlanılmaz
dayanılmaz
buzlu bir yatak bekler her gece
her gece aynı iklimleri dolanır durursun
aynı kâbusla uyur
aynı kâbusla uyanırsın
soğuk geceler bitmek nedir bilmez
hızla dolayıverirsin zamanı eline
çekersin kavuşacağın o anı
o bir düş
o bir hayal
beklediğin en tatlı anlar
gözlerdeki bakış gülümseyen şaşkın
sarıverirsin boynunu öper koklarsın
o çok bilindik tat
doluverir her hücrene
alışkanlıkların başlar
en başından
yeniden seversin ilk gün gibi
hızla tutarsın ucundan zamanı
sararsın geriye söke söke
kaybettiklerine ağlarsın
sevgiliden uzak geçen bir gün
dağlar yüreğini
yetmez
yakar kor eder
eritir demir hevenkleri
fark etmezsin
bu daha ayrılığın küçüğü
küçüğü yalnızlığın
boşaltıverirsin tuttuğun zamanı elinden
kıvrılarak şaklar yalnızlığın üzerinde
canı yanmaz mı bu yalnızlığın
ne yüzsüz şeydir gitmek bilmez
tutup çetrefilli yollarının ucundan
avuçlarımda sıksam kangren olana kadar
mosmor olana kadar
ölüm yakışır mı yalnızlığa
perdeler mi çirkin varlığımı
“ bir zamanlar bir yalnızlık vardı
kendisi kaşındı
bir tanrıçanın hünerli ellerinde
düğüm düğüm mosmor oldu
lanetledi tanrıça onu
çok sevmişti çok yanmıştı
yalnızlık peşini bırakmadı
kendisi kaşındı “
sıra büyük yalnızlığa hiç gelmese
sensiz geçmese ömür
düşürüversem seni bir çırpıda
yumuşacık zamanlarımın merkezine
burçlarında çocuk seslerinin yankılandığı
sarkaçların zamanı değil
bizi vurduğu
apansız bir anda
bir dünya kuruversem sana
yarınlara taşısak sevgilerimizi
huzur mutluluk bizden yana olsa
bizden yana olsa tüm dünya
Dilek Uluocak
25 / 06 / 2007
Eskişehir - Ankara
Dilek Uluocak
şiiri bir bütün olarak ele aldımızda,yalnızlık kavramının duygusal bağlamda çok güzel işlendiğini görüyorum.evet maalesef yalnızlık bir ağaç kurdu gibi kemirir insanın beynini.hele özlenen sevgiliye bir türlü ulaşamama duygusu beynimizde büyü
dükçe,yalnızlığımızın derinliğide artar kalbimizde.kutlarım güzel bir çalışma.sevgiyle ve şiirle kalın.
huzur mutluluk bizden yana olsa
bizden yana olsa tüm dünya
_______sizden yana olsun tüm mutluluklar,yüreğinize sağlık-sevgiyle ve sağlıkla kalın
hızla dolayıverirsin zamanı eline
çekersin kavuşacağın o anı
o bir düş
o bir hayal
beklediğin en tatlı anlar
gözlerdeki bakış gülümseyen şaşkın
sarıverirsin boynunu öper koklarsın
o çok bilindik tat
doluverir her hücrene
alışkanlıkların başlar
en başından
yeniden seversin ilk gün gibi
tebrikler çok güzel bir çalışma
Yalnızlıklarıda kendi yaratacağın kalabalıklarla yanından uzaklaştarabilmek yaşam karşısındaki mücadelede bir başarıdır ve sayısız yolu vardır. Belki sevgisizlik yada 'sensizlik'tir daha kötü olan .Kutluyorum sevgili Dilek Uluocak , oldukça başarılı bir çalışma olmuş bu şiirin.
Bu şiir ile ilgili 34 tane yorum bulunmakta