Kâbus geceler…
Sevgi istedim, dünyaya vermek için,
İnsanların yürekleri, hissetsin diye,
Hep kendimden verdim, olan sevgimi,
Gözlerimi açtım, baktım sonra,
Çıkarın resimleri, çoktan çizilmiş…
Gökyüzüne dağılmış, bir bulut gibi,
Görmeyen kör gözler karanlıklarda,
Görmek istemedikçe, güneş doğmuyor,
Gölgelerde saklanmış, iç dünyaları…
Anlamsız şekiller, kazınmış zihne,
Güven denen güzellik, talan edilmiş,
Kendinden korkan ruhlar çoğalmış,
Duygular körermiş, inanç boğulmuş,
Bir kuytu çukura, hep hapsedilmiş…
Maskelerde gizlenmiş, gerçeğin kiri,
Çıkmıyor tenden, bir dövme gibi,
Gülen gözlerde, yaşlar birikmiş,
Herkes bir uykuda, kâbus geceler…
Oktay ÇEKAL
09.01.2012-20.10
Kayıt Tarihi : 16.1.2012 04:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!