Kábus Şiiri - Mustafa Aslan 2

Hersey bir kabus gibi, korkular içinde uyaniyorum,
Üstüme gelen insanlar degil'ki, anilarimla yasiyorum.
Nezaman silinecek bu hayeller bilmiyorum ama,
Ben herseyimi yitirdim, kendime güvenemiyorum.

Hayatimin zorlugu sevdamin sonunda basladi,
Ben bunlari haketmemistim, neden yalandi.
Sonu geldigini anladigim gün,
Yandi yüregim, durmadan agladi.

Kabus gibi hersey, uyanamiyorum uykumdan,
Hergün yanimda, çikmadiki birgün kanimdan.
Zorlugu tatmaya basladim, umutlarim olmayinca,
Ben hergün bir mutluluk bekledim yaradanimdan.

Kim oldugumu unuttum, unuttum kime ait oldugumu,
Yasarken bile gördüm ben, hergün sonumu.
Dert yokken dert aradim kendime neden,
Nedensiz yasarken, ben bulamadim yolumu.

Bugün yine efkarliyim, agliyorum gizlice,
Etrafimda dostlarim gülüyor, sinsice.
Ben yorgun düstüm düsüncelerimde,
Kaç geceyi sabah ettim, sabahida gece.

08-07-2007 23:21