Kabus Şiiri - Nahit Can Aydın

Günün ortasına çöreklenmiş: telaş…
Düğümü boynundan sarkıtan,
Gözü dönmüş katillerin parmakları: canhıraş…
Ve asılı kalıyor yanlışlıklar.
Suskunlukları emzirdikçe,
Karanlığa gömülen cesetler kokuyor…
Kokuyor ve korkuyor ölüler,
Ki kayıp…
Bir an kırpışı gibi gözleri,
Kısacık…
Upuzun…
Suskunlukları emzirdikçe,
Daha bir büyüyor karanlıklar…

Yetişiyor sonrasına zaman,
Bütün yarımlıkları sarmalıyor…
Bir hayali bütün kalıyor akıllara …
Bir de avuçlara…

Büyüyor telaşın,
Üzerine doğru yürüyor katillerin,
Suskunlukları emzirdikçe….