Kabus Şiiri - Yusuf Akyüz

Güneşler gördüm;
Şualarında prangası ürpertinin,
Kaçınıyorlardı
Baykuşlara mekân olan izbeleri ışıtmaktan.
Sinsi sinsi kuşattı karanlıklar ufuklarını,
Söndü bir bir ışıkları sonunda,
Kurtulamadılar
Belirsizlik ufkunda kaybolmaktan.

Dağlar gördüm;
Dik başlılığında gururun.
Açık bir hedeftiler hırçın rüzgârlara.
Kendileri olmanın hazzı
Ayrılığı fısıldıyordu kulaklarına.
Uzaktılar sırt sırta verip dost olmaktan.
Kurtulamadılar
Baykuş kanatlarıyla bir bir savrulmaktan.

Rüzgârlar gördüm;
Estiler özgür, füturuz, hoyrat,
Savruldular gem almaz duygularla.
Sakınmadılar muhabbet filizlerini kırmaktan,
Efsunkâr bukağılarla tanıştı sonunda
Kanatları.
Kurtulamadılar
Çürütücü kuytuların kucağında yok olmaktan.

Sular gördüm;
Dillerinde ayrılık türküleri.
Akıyorlardı bencil bencil kendi yataklarında.
Esirgiyorlardı zerrelerini
Tohuma rahim, bağrı yanık topraktan.
Akıp gittiler umarsız, hoyrat,
Kurtulamadılar
Sinsi bataklıkların damarlarına kan olmaktan.

Yusuf AKYÜZ