Kâbus Şiiri - Abdurrahman Özdemir

İçim yanıyor derler, lâf.
İçim ağlıyor derler, o da lâf.
Bunca yıl duydum bu lâfları,
Lâf olmadığını şimdi anladım.

Gerçek ateşte yak beni diye yalvartır Allah’a,
Haykırarak ağlat beni diye yalvartır Allah’a,
Yeter ki içim yanmasın, içim ağlamasın,
Dışım sessiz, sakin dururken dedirtir.

Sen de anlamaya çalışma, anlayamazsın,
Benim bunca yıl anlayamadığım gibi.
Anlamanı da istemem ya!
Anlaşılamıyor ne olduğu, yaşanmayınca.
Yaşamanı asla istemediğim gibi.....