Kabus Şiiri - Abdullah Ecevit

Düşümde gördüm seni.
Hava sağırdı, pus kokuyordu saçların.
Gözlerini çıkardım içimden.
Senin saçların kanıyordu,
Ben ağlıyordum.

Silemeden gözyaşlarını,
tenimin tuz kokan gevrekliğinde,
içimi ısıtan her neyse,
buram buram buğusu tütüyordu.

Bir rüzgâr esiyordu bir yerden,
bir yerden haberin geliyordu.
Bir telaş kıvranıyordu bir yerlerimde ve ben,
bir yerlerden kaçıyordum.

Düşümde gördüm seni.
Harut ve marut un sesini duyuyordu sihirbazlar.
Gün şavkına şavkına vuruyordu yüzünün.
Ben ölüyordum.

Gülüyordun sen.
İki damla kan akıyordu dudağından.
Zehrini tazelemiş engerek gibi,
ömrüme kefil oluyordu gözlerin.
Ben ölüyordum.

Senin kanayan saçlarını tararken ruzigar,
gün vururken şavkına yüzünün,
sen gülüyordun…