Kabus.. Şiiri - Uğur Deniz Ülkegül

Bütün mermiler sahte..
Bütün silahlar oyuncak..
Korkmayın! Az kaldı..
Bu bir “oyun..” Bitecek…
Diyorlar……

Benim kanım donuyor,
Üşüyünce yavrucak..

Irzına geçilirken kadın,
Soruyor..
Daha ne kadar sürecek?
Hadi soyun,
Senin namusun
Hepimize yetecek..
Diyorlar…

Çalınırken emeğim,
Terim soğuyor..
Bir sofra kuruluyor,
Üç zeytin..
Bir dilim ekmek…
Beş nüfus hane..
Hadi oturun..
Alın size yiyecek..
Diyorlar…

Ölüyorum sokakta..
Kefensiz yatıyorum..
Elde yok..Avuçta yok..
Hayatı bir pula satıyorum..
Gözü yaşlı kadınım,
Yolumu gözetliyor..
Yatın artık.. Uyuyun…
Bir gün dönecek..
Diyorlar…

Takkesinin altında
Saklıyor “İncil” ini..
Bir dolar’a satıyor
En sadık “yoldaş”ını..
Bar kapısına asmış
Soylu “Üç Hilal” ini..
Nedir bu? diyorum…
Sen öldün!
Merak etme..
Ülkende gömüldün..
Hepsi ölene kadar,
Sürecek!
Diyorlar…

Bu bir kabus diyorum
Kovuyorum geceyi..
Elim titriyor,
Yazdıkça siliyorum..
Sildikçe yazıyorum,
O son heceyi…
Kızıyor kuytuda ki,
Seziyor pusuda ki..
Sus diyor sus!
Yavaş söyle
Uyuyor yanında ki..
Saklanıyorduk biz..
Söylersen..
Bilecek!
Diyorlar……….