Kabus Şiiri - Zuhal Aksulu

Durmadan koştum koştum
Sonunda ben de yoruldum
Ardımda anıların cesetleri
Hepsi de kabuslarımın neferi
Biri elimi tuttu
Diğeri geldi yanıma oturdu
Biri kulaklarımda çınlıyor
Diğeri kıs kıs gülüyor
Bağırmak istedim sesim çıkmadı
Çıksa da zaten duyan olmadı
Ben soğuk terden sırılsıklam
Gelen hiç kimse beni kurtaramadı
Olduğum yerde anılarınla kalakaldım
Bu an sanki sonsuza dek sürecek sandım
Birisi geldi, gömdü de tüm anılarını
Bu korkunç kabustan bir başkasına uyandım...