Kabus Şiiri - Ahmet Acar 2

bir iyi bir kötü haber

durmak bilmeyen ikilemler

ikimler

bitirirler beni

sevmek ya da sevmemek

benim kabuslarımdasın

beni sevmemen en büyük kabusum

kabuslarımda atlamam uçurumdan

yahut asmam kendimi

asamam da sen yaşarken

kabuslarımda sevmezsin sen beni

sen usulca uzaklaşırken saçına baka kalırım

söyleyemeyeceğim sözleri anımsarım

vururum kafamı yerlere

vururum aciz bedeni çöllere

sürüklenirim bir yaprak gibi

yüzerim bir balık gibi

balinanın karnındaki yunus gibiyim

sadece karanlık var sensiz

göremiyorum etrafı

ancak dua edebiliyorum Allaha

Allah kaldı bana bir tek geriye

Her şeyimi aldı elimden insanlar

Allah seni bana verdi zannımca

Ne de büyük bir tevafuktu kanımca

Saçın dalgalanıyor uzaktan

Vuruyor yüzüme yüzüme

Duramıyorum yerimde o anda

Ayaklarım titriyor

Kaybediyorum aklımı

Gözlerindeki o bakışın altındaki

Derin manayı düşünüp durdum gecelerce

Gecenin o soğukluğu

Herkes uyurken huzurluca

Uyanıktım ben

Ne huzursuzdum ne de uykusuz

Benim huzurum ve uykum sendin ancak

Düşündükçe seni uyurum ben

dinlenir bu aciz gönül

tahayyül ettikçe seni rüya görürüm

gerçek olamayacak kadar güzelsindir çünkü