Kabus Şiiri - İsmail Nerimanoğlu

hikâyedir başkalarına sizin gerçeğiniz
kustuğunuz kan
kızılcık şerbeti gibidir
on
lara
su ısıdan habersiz
soğuktan sıcağı
sıcaktan soğuğa
görmeyeli elleri halden anladıkları
kabzımalların mekânı
farzımahal
kabızdır gönülleri

yolunuzu değişmeyi keyften sananlar
çarpışan arabalar gibi
insanlar
gülerken acıyorsa yanaklar
âmâ ise diller
lâl ise gözler
bekleme yapma
geçiyor polis anonsu
insan ne ile yaşar

dilemeyince olmuyor
zenginliği kendinden sananlar
kerâmeti biliyorken kendinden
mahmut neylesin
vermeyince mâbut