Kâbus Şiiri - Necdet Arslan

Delik deşik sayfalardan birinin kenarındaydım
Söndürülmüş sigara kokularıyla doluydu yüzüm
En güzel ağlanabilecek başka yerim yoktu

Günlerden yirmiikitemmuzikibinonyediydi,vurulup
yüzükoyun düştüğüm...haberin yoktu bundan.Sen
uykuda derin soluyordun,bense posta kutusunda
solmayı sürdürüyordum

Dağın ardını aşıp sokak çocuklarına karışmak vardı
Hırçın temmuzda kayıverdi ayağım ne ki başkalarının haberlerini
geçti ajanslar

Senden yeniden kodlarını isteyecektim yaşamanın başka
kokularının sinmesini yüreğime …bölüşendik teklifsizce
gelip gidebilirdik ya

Sahte değilse eğer bu sımsıcak parıltıları sarabilmenin
geçikmiş pişmanlığıyla öpebimeliyim seni i
Delik deşik sayfaların bir kenarından
Söküp yüreğine iliştir şimdi beni.
En farklı gönenebileceğim yerin burası olduğunu
fısılda kulağıma, fıstık çamlarının hışırtısı
gizler neler konuştuğumuzu nasıl olsa.

Susa susa sana olan susuzluğumu anlatmanın
telaşı içinde yürüyorum sahilde.Sakladığım yarım
kalmışlıkları savuruyorum denize, yüzüme çarpan
geç kalmışlıklar var gelip yerleşiyorlar alnıma sere serpe.

Anı defterimin son sayfasına kocaman bir
teşekkür düşüyorum.Ortadan yarılmış kocaman
sabahın öte yakasından eğiliyorum sesine doğru
Bülbüllerin uğramadığı bu çiçeksiz temmuzun
her yanını neden yeniden kucakladığımı
bilirsen eğer gözüm arkada kalmayacak
Gözüm arkada kalmamak üzere arayıp bulmadım mıydı seni

Kimin çölleştirdiği umrumda değil alfabeleri.
İşim yok karıncalarla.kadehimde sırasını bekleyen
yudumlar var ,şair olsam bile yan etkilerine
Bir türlü akıl erdiremediğim.

Hepsi o kadar...

yirmiikitemmuzikibinonyedi