Kabus Şiiri - Şerife Göksel

bir kabusla basladi yasamak,
aci bir kahve gibi,
okyanus ortasinda kalmak gibi,
gøcuk altinda kaybolmak gibi,
cøllerde kavrulmak gibi,
karda donmak gibi,
Ve bu kabus süsledim ciceklerle,
aglarken gülmek gibi,
bir günes batimi gibi,
kaynar sudan cikmak gibi,
ucurumdan dønmek gibi,
yaraya su serpmek gibi,
Cürüyen cicekler arasindan dirildi yine kabus,
karanliga esen firtina gibi,
kulagina kacan bir bøcek gibi,
saplanan bir kursun gibi,
yaraya tuz basmak gibi,
kapana kisilmak gibi,
gøzümden akan yas gibi,
ucurumdan ittirilmek gibi,
Koca bir cinar oldu kabus karga yuvalari saclarinda,
ensemde gezen düsman gibi,
beynimi kemiren bøcek gibi,
bir kadin cigligi gibi,
yüregimi sIkan bir yumruk gibi,
ictigim su gibi,
aldigim nefes gibi,
Bu kabusla sürüyor yasamak dedigim, , , , , , ,