Kabus Şiiri - Mehmet Nuri Akay

Gece apansız bir telaş,bir ürperti,korku
uykum azat olmuş,yüreğim titrek.
Bir rüya evet bir rüya idi gördügüm
Düşünüyorum da neydi bulamıyorum
heyhat!

Sokakta sallanan ağaçların dallarımı
Yerlerde rüzgara kapılmış yapraklarmı
Yoksa ince ince dökülen yağmur damlalarımı
Hayır hayır bunlarda degildi
beni kabusla uyandıran.

Yanan lambam, tüten sigaram
Koltuğumda aldığım iki derin nefes
Yüzüme değen bir avuç su
belkide beni kendime getiren.

Bir şafak daha söküyor.
Kaçıncı saymadım uykusuz sabahlar.
İçimde sıkıntı,başımda ağrı
Saçlarımda git gide artan beyazlar.

Ey sevdiğim yetmezmi çektiklerim
Sensizlik bana zaten büyük azap.
Sana hasret senin için atıyor bu yürek
Gel kurtar beni artık bu kabuslardan