Kabus Şiiri - Himmet Çokal

Rüyalardan uyandım az önce.
Gece vakit üçü az geçe,
Yalnızlıktan mı korkum bilmem ne?
Kargacık burgacık yaratıklar peşimde.
Kaçmaya çalıştıkça dolandı ayaklarım,
Nefesim hep bir son haddinde.
Kâbuslarımdan ayıran beni,
Sokağımızın en sadık yaratıklarının sesi
Uyanmışken kan ter içinde,
Sağım gece, solum gece…

Ve uyu uyuyabilirsen orta yerinde gecenin,
Hani geç olmadan vakit,
Yaratıklarım vazgeçmeden kovalamacadan,
Ürkütmeden korkularımı,
Kapayaydım gözlerimi,
Nefesim son haddinde,
Ayaklarımın dolanacağını bile bile,
Başlasaydım kaçmaya,
Ne vakit söyleyecek sözüm kalmasa,
Yaptığım gibi...