Kabus Şiiri - Oğuz Özoğuz

uğultulu bir sesin keşmekeşinde yürüyorum
ayak seslerim bir adım önde ruhumdan.
yüzümü ısıran bir koku; irkiliyorum.
korkumdan gülüyorum sonra, ölesiye..
dar ve ıslak sokakların arasında bir yaşam!
kalbim göğüs kafesimi yumrukluyor amansızca..
şehvetin ihtiraslı tenine dokunuyorum nemli gözlerimle
arsız bir el karanlığa çekiyor bedenimi
ve kanım tersine akıyor fütursuzca,
günahın tırnakları gırtlağımda,
nefesim yetmiyorken ciğerlerime
ter içinde uyanıyorum...
bu şehir beni istemiyor,anlıyorum..